e-orthopedikos.gr
Σχετικά Άρθρα
Τα κατάγματα του ισχίου είναι το συχνότερο είδος κατάγματος στους ηλικιωμένους. Οι ηλικιωμένοι έχοντας μειωμένα αντανακλαστικά και χειρότερη ισορροπία, έχουν συχνότερες πτώσεις εξ’ ιδίου ύψους, που είναι και η αιτία των καταγμάτων. Οι κακώσεις χαμηλής βίας προκαλούν εύκολα κατάγματα στη περιοχή αυτή λόγω και της μειωμένης οστικής αντοχής σε προχωρημένες ηλικίες (οστεοπόρωση).
Παρατηρείται ότι οι ηλικιωμένοι ασθενείς βρίσκονται σε υψηλότερο κίνδυνο θανάτου τον πρώτο χρόνο μετά το κάταγμα, με κύρια αιτία την ακινησία η οποία οδηγεί σε επιπλοκές από το κυκλοφορικό (φλεβοθρόμβωση) και το αναπνευστικό (εμβολές, πνευμονία). Επομένως η χειρουργική αντιμετώπιση αποτελεί την θεραπεία εκλογής, με σκοπό ο ασθενής να κινητοποιηθεί το γρηγορότερο δυνατό, μειώνοντας έτσι το κίνδυνο θανάτου σε σχέση με τους ασθενείς που θα αντιμετωπίζονταν συντηρητικά.
Διάγνωση
Ο ασθενής παρουσιάζει πόνο στη περιοχή του ισχίου, αδυναμία βάδισης και ανύψωσης του σκέλους, το οποίο συνήθως παρουσιάζει βράχυνση και έξω στροφή. Η διάγνωση τίθεται μετά από τον ακτινολογικό έλεγχο.
Όταν η διακαταγματική γραμμή βρίσκεται μεταξύ του μείζονα και ελάσσονα τροχαντήρα το κάταγμα ονομάζεται ΔΙΑΤΡΟΧΑΝΤΗΡΙΟ. Όταν αυτή η γραμμή επεκτείνεται περιφερικά του ελάσσονα τροχαντήρα, το κάταγμα ονομάζεται ΥΠΟΤΡΟΧΑΝΤΗΡΙΟ.
Χειρουργική αποκατάσταση
Η χειρουργική αποκατάσταση είναι η θεραπεία εκλογής. Πρέπει να πραγματοποιείται το γρηγορότερο δυνατό (24-48 ώρες), εκτός αν λαμβάνει αντιπηκτική αγωγή και έτσι περιμένουμε κάποιες ημέρες παραπάνω. Η τεχνική που ακολουθείται και το υλικό που επιλέγεται από τον ιατρό εξαρτάται από τη μορφή του κατάγματος. Οι δύο βασικές τεχνικές που ακολουθούνται είναι:
Χρήση ολισθαίνοντα ήλου με πλάκα σταθερής γωνίας (ΑΜΒΙ – DHS)
Η συγκεκριμένη τεχνική χρησιμοποιείται περισσότερο από 30 χρόνια και έχει πολύ καλά αποτελέσματα. Τα μειονεκτήματά της είναι η σχετικά μεγάλη χειρουργική τομή, αυξάνοντας έτσι τη νοσηρότητα (λοίμωξη), ο μεγαλύτερος χειρουργικός χρόνος και η αυξημένη απώλεια αίματος, σε σχέση με τη νεότερη τεχνική της ενδομυελικής ήλωσης τύπου γ-nail.
Χρήση ενδομυελικού συστήματος (γ-NAIL – PFN)
Κατά την τελευταία δεκαετία η εμφάνιση των ενδομυελικών ήλων Gamma nail- PFN (Proximal Femoral Nail) 3ης γενεάς καθιέρωσε την χρήση ως τη μέθοδο εκλογής. Είναι μια χειρουργική επέμβαση με μικρές τομές στο δέρμα (minimal invasive) και χωρίς σημαντική απώλεια αίματος. Έχει το πλεονέκτημα του μικρού χειρουργικού χρόνου και λόγω των μικρών δερματικών τομών μειώνεται πολύ η νοσηρότητα (λοίμωξη). Δίνει τη δυνατότητα στον ασθενή να κινητοποιηθεί άμεσα αποφεύγοντας έτσι τις επιπλοκές του παρατεταμένου κλινοστατισμού.
