Επικονδυλίτιδα Αγκώνα

Σχετικά Άρθρα

Τροχαντηρίτιδα – Θυλακίτιδα του Μείζονα Τροχαντήρα

24/06/2018

Άκανθα Πτέρνας – Πελματιαία Απονευρωσίτιδα

07/01/2018

Αυχεναλγία – Αυχενικό Σύνδρομο

12/02/2017

Η επικονδυλίτιδα του αγκώνα είναι μια πάρα πολύ συχνή πάθηση και χαρακτηρίζεται από πόνο πλάγια του αγκώνα που αντανακλά στο αντιβράχιο και στο βραχιόνιο. Στα Αγγλικά αναφέρεται και ως Tennis Elbow – αγκώνας του τενίστα γιατί προσβάλει συχνά τους αθλητές του τένις λόγω της χρόνια καταπόνησης της περιοχής.  Βέβαια δεν αφορά μόνο τους τενίστες. Είναι ιδιαίτερα συχνή στους ανθρώπους με χειρονακτικές δραστηριότητες, που κατά τη διάρκεια της καθημερινότητάς τους καταπονούν με επαναλαμβανόμενες κινήσεις τους μύες του αντιβραχίου (πχ χρήστες ηλεκτρονικού υπολογιστή, γραμματείς, ξυλουργοί, υδραυλικοί) . Εμφανίζεται συχνότερα στις γυναίκες από τους άντρες και σε ηλικίες 30-50.  Η έξω επικονδυλίτιδα είναι πολύ συχνότερη από την έσω. O μυς του αντιβραχίου που καταπονείται και στη συνέχεια πάσχει, είναι ο βραχύς κερκιδικός εκτείνων του  καρπού (ECRB). Από την υπερχρήση προκαλείται μια χρόνια φλεγμονή και στη συνέχεια προκαλούνται μικρορήξεις στο σημείο της έκφυσής του, στον έξω επικόνδυλο. Η φθορά αυτή είναι και η αιτία του έντονου πόνου κατά τη χρήση του.

Αιτίες:

1. Επαναλαμβανόμενες στροφικές κινήσεις του αντιβραχίου – έντονη καταπόνηση/  υπέρχρηση.
2. Κάκωση τραυματισμός της περιοχής.
3. Επαναλαμβανόμενες μικροκακώσεις.
4. Λάθος τεχνική κατά τη διάρκεια αθλητικής δραστηριότητας.

Συμπτώματα:

1. Πόνος και αίσθημα καψίματος στην έξω επιφάνεια του αγκώνα (σπανίως στην έσω).
2. Δυσκολία στο σφίξιμο της γροθιάς και των δακτύλων, δυσκολία στη δύναμη λαβής.
3. Δυσκολία πραγματοποίησης απλών εργασιών λόγο του πόνου, όπως το να ξεκλειδώσεις μια κλειδαριά.
4. Πρωινή δυσκαμψία του αγκώνα.

Εξετάσεις:

1. Κλινική εξέταση (συνήθως επαρκεί η σωστή κλινική εξέταση για τη διάγνωση της πάθησης).
2. Ακτινολογικός έλεγχος (μπορεί να βρεθούν ασθεστώσεις στη περιοχή).
3. Διαγνωστικός υπέρηχος.
4. Μαγνητική τομογραφία.

Θεραπεία:

1. Ανάπαυση – διακοπή της δραστηριότητας που προκαλεί τη πάθηση.
2. Παγοθεραπεία.
3. Χρήση νάρθηκα ή ιμάντα , για την ανακούφιση της περιοχής.
4. Φαρμακευτική αγωγή με μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα.
5. Φυσιοθεραπεία (υπέρηχα, laser, μυϊκή τόνωση κ.α).
6. Τοπική ένεση κορτιζόνης.
7. Τοπική χρήση PRP (βλέπε το σχετικό άρθρο στο τομέα επαναστατικές θεραπείες).
8. Χειρουργική αντιμετώπιση (επιλέγεται πολύ σπάνια).