e-orthopedikos.gr
Σχετικά Άρθρα
Hallux Valgus – Βλαισός Μέγας Δάκτυλος – Κότσι
Ο Βλαισός μέγας δάκτυλος ή αλλιώς το ‘’κότσι’’, είναι η πιο συχνή πάθηση του ποδιού και εμφανίζεται και στα δύο φύλα, αλλά με μεγαλύτερη συχνότητα στις γυναίκες. Παρουσιάζεται παραμόρφωση του μεγάλου δακτύλου του ποδιού και χαρακτηρίζεται από την έσω απόκλιση του πρώτου μεταταρσίου και πλευρική απόκλιση του μεγάλου δακτύλου ( hallux valgus ) .
Η κατάσταση αυτή μπορεί να οδηγήσει σε επώδυνη κίνηση της άρθρωσης, άλγος κατά τη βάδιση, δυσκολία στη χρήση υποδημάτων και φυσικά μια άσχημη από αισθητικής άποψης εικόνα του ποδιού . Σύμφωνα με πρόσφατες μελέτες έχει μεγάλη συχνότητα εμφάνισης σε ποσοστά 23% στις ηλικίες 18-65 και 35% στις ηλικίες άνω των 65. Οι ασθενείς πρέπει να γνωρίζουν ότι η αλλαγή στην αρχιτεκτονική του ποδιού, αλλάζει τον τρόπο φόρτισης και βάδισης, με αποτέλεσμα η φθορά αυτή να δημιουργεί μακροπρόθεσμα πρόωρη φθορά και σε μεγάλες κεντρικές αρθρώσεις όπως το γόνατο. Δεν είναι σπάνιο ασθενείς με βλαισό μεγάλο δάκτυλο να πάσχουν κι από οστεοαρθρίτιδα γόνατος. Είναι σημαντικό για έναν θεράποντα ιατρό να κατανοήσει την παθογένεια και να επιλέξει τη χειρουργική θεραπεία για να διορθώσει αυτή τη παραμόρφωση.
Υπάρχει συνεχής συζήτηση για τη σύνδεση των υποδημάτων με το ‘’κότσι’’. Πολλοί εμπειρογνώμονες θεωρούν ότι τελικά τα ψηλοτάκουνα παπούτσια δεν προκαλούν την παραμόρφωση, ωστόσο, οι περισσότεροι συμφωνούν ότι τα υποδήματα επιδεινώνουν το πρόβλημα, κρατώντας το μεγάλο δάκτυλο σε κακή θέση.
Το ‘’κότσι’’ έχει πολλές αναγνωρισμένους παράγοντες που μπορεί να το προκαλούν, όπως:
Γενετική προδιάθεση (κληρονομικότητα),- Έμβιο-μηχανικοί παράγοντες (ανώμαλη αρχιτεκτονική των οστών, υπερβολική ελαστικότητα των συνδέσμων)
- Μέτατραυματικοί παράγοντες (μη ανατομική ανάταξη καταγμάτων)
- Αρθρίτιδα (ρευματοειδής αρθρίτιδα, ψωριασική αρθρίτιδα, ουρική αρθρίτιδα)
- Παθήσεις του συνδετικού ιστού (σύνδρομα Marfan, Ehlers-Danlos και Down)
- Νευρομυικές διαταραχές (εγκεφαλική παράλυση και Charcot Marie Tooth)
- Μεταβολικοί παράγοντες
Στόχος του Ορθοπαιδικού είναι να αποκαταστήσει τη παραμόρφωση και να φέρει το δάκτυλο στη σωστή του θέση. Στόχος δεν πρέπει να είναι μόνο η αισθητική αποκατάσταση, αλλά η βελτίωση της θέσης ώστε να μειωθούν τα συμπτώματα όπως ο πόνος και η κακή βάδιση.
Συντηρητική Θεραπεία Βλαισού Μέγα Δακτύλου (Κότσι)
Η συντηρητική αντιμετώπιση δεν είναι άλλο από τη χρήση ειδικού νάρθηκα απαγωγής του μεγάλου δακτύλου κατά τη διάρκεια της νύχτας και μεσοδακτύλια σιλικόνης κατά τη διάρκεια της ημέρας. Όλα τα παραπάνω διαφημίζονται ότι πετυχαίνουν να σταματήσει η εξέλιξη της παραμόρφωσης, ακόμα και να τη βελτιώσει. Δυστυχώς όμως δεν έχει αποδειχτεί ότι έχει ουσιαστικά αποτελέσματα και βοηθούν μόνο στην ελάττωση του πόνου.
Χειρουργική Αντιμετώπιση Βλαισού Μέγα Δακτύλου (Κότσι)
Η τελική λύση για το ‘’κότσι’’ είναι η χειρουργική αντιμετώπιση. Υπάρχουν περισσότερες από 150 διαφορετικές τεχνικές που έχουν περιγραφεί για την αποκατάσταση αυτής της παραμόρφωσης. Ο Ορθοπαιδικός Χειρουργός σχεδιάζει την επέμβαση μετά από κλινικό και ακτινολογικό έλεγχο. Ο σχεδιασμός γίνεται με βάση τις μετρήσεις που γίνονται επί της ακτινογραφίας. Αυτό καθορίζει και τη τεχνική που πρέπει να χρησιμοποιηθεί. Σε απλές περιπτώσεις μπορεί να πραγματοποιηθεί μια απλή αφαίρεση της εξόστωσης ‘’ κότσι’’ και συρραφή του θυλάκου ώστε το μεγάλο δάκτυλο να έρθει στη σωστή θέση. Στις μεγάλες παραμορφώσεις προχωράμε σε ειδικές οστεοτομίες και τοποθέτηση μεταλλικών υλικών (βελόνες ή βίδες) ανάλογα με την τεχνική που χρησιμοποιούμε. Συνήθως χρησιμοποιούμε διαδερμικά βελόνες οι οποίες αφαιρούνται σε δεύτερο χρόνο χωρίς καθόλου πόνο και τη χρήση νάρκωσης. Σε κάποιες περιπτώσεις χρειάζεται διόρθωση και των μεταταρσίων. Όπου παρατηρείται παραμόρφωση και η λεγόμενη πτώση των κεφαλών των μεταταρσίων, πραγματοποιείται οστεοτομία για τη διόρθωση της θέσης τους.
Η επέμβαση διαρκεί λιγότερο από μία ώρα και συνήθως δεν απαιτεί παραμονή στο νοσοκομείο περισσότερο από ένα βράδυ και αυτό καθορίζεται από τους αναισθησιολόγους. Οι μοντέρνες τεχνικές αναλγησίας βοηθούν τον ασθενή να μην νιώσει ιδιαίτερο πόνο, ξεπερνώντας τον μύθο ότι η συγκεκριμένη επέμβαση πονάει! Ανάλογα με τη τεχνική που ακολουθείται, καθορίζεται και το πλάνο της αποθεραπείας. Δεν απαιτείται φυσιοθεραπεία. Αν χρειαστεί διόρθωση των μεταταρσίων η βάδιση μετεγχειρητικά γίνεται με χρήση ειδικού υποδήματος, διαφορετικά δεν είναι απαραίτητο.
